Drodzy moskwiczanie i goście stolicy! Moskiewskie metro to system transportu, którego użytkowanie wiąże się z podwyższonym ryzykiem.

(Informacja w wagonie metra)

poniedziałek, 18 lutego 2013

Heroiczny obrońca ludzkości przed brakiem rupieci z zewnątrz.



Martis „Vesper”  Rayt – Isajew
Skróty, przezwiska: Ves, Lis, Red i tak dalej.
Wiek: szczeniak. W maju skończy 21 lat.
Pozycja: stalker, mechanik (hobbystyczny).
Zamieszkiwana frakcja: Hanza.
Zamieszkiwana stacja: Tagańska.
Stosunek do innych stacji, frakcji: neutralny.

Pamiętaj!
Jak zobaczysz kogoś na powierzchni – trzy kółka zapaloną latarką!
Jak nie odpowie to spierdalaj!”

Wzrost: 174 cm.
Budowa: drobniejszej postury, bardzo szczupły, z racji warunków nawet wychudzony, ale trzyma się całkiem dobrze (kradnie wszystkim jedzenie, ot co!). Długie nogi, można powiedzieć, że nieproporcjonalne względem ciała. Wystające obojczyki i kości miednicy.  
Kondycja: dobra. Pomimo mizernej budowy ma jakieś mięśnie – często biega i  podnosi różne ciężkie rzeczy. Niemal nieustannie jest w ruchu. Potrafi utrzymywać bieg na tyle, ile to konieczne, ale woli sprint. Niełatwo się męczy.
Postawa: swobodna, rozluźniona. Zazwyczaj opiera się o ściany (jak nie o przypadkowe osoby), stoi  z rozstawionymi nogami lub kiwa się delikatnie na boki stukając przy tym butem o but. Ma lekko „hasający” krok, tj. podskakuje kiedy idzie.
Styl ubierania się:  nie da się go nie zauważyć. Zazwyczaj lata w długim, ciemnym i brudnym płaszczu z dziurami tu i ówdzie. Bardzo lubi wszystko udziwniać, więc zaskoczeniem nie jest, że „modyfikuje” swoje ubrania. Przykładem mogą być buty – wysokie, poprzecierane glany  do których przymocował za pomocą klamer długi i szeroki skórzany pas niemal na całą cholewę, a do niego powbijał liczne gwoździe. Miało to dać mu dodatkową ochronę. Do szlufek wojskowych spodni zaczepił łańcuchy, które wesoło brzęczą, kiedy idzie, a ponadto towarzyszą im w dyndaniu zwisające, oćwiekowane szelki
         Do ud nierzadko przyczepione ma skórzane pasy (również na klamry) z kaburą na pistolet, nóż, latarkę lub flarę, zależnie od woli. Długie skórzane rękawiczki bez palców na rękach – do nich również przymocował gwoździe. Na czole ma gogle, bardzo podobne do tych z subkultury cyber-gotyckiej. Rzadko je wkłada na oczy, są raczej na pokaz. Na szyi zawiązana chusta/bandanka, coby zasłonić nieprzyjemne dla oka blizny.                                                                                                           [szkic]
Całkiem inaczej sprawa z ubiorem wygląda kiedy ma iść na powierzchnię. Wtedy jest Eskimosem, nie różniącym się od innych stalkerów.

„Wygląda jak krzyżówka choinki z satanistą.”

Oczy: jasne, niebieskie. Wręcz szaroniebieskie. Lewa źrenica wydaje się przedłużona (cienka pionowa linia idąca w dół). Widoczne ciemne obwódki wokół tęczówek. Źrenice się rozlazły niemal na całe tęczówki, co jest normą w tych podziemnych warunkach.
Włosy: rozczochrane, sterczące, żywo – wręcz oczojebnie – pomarańczowe. Przez nie doczekał się wyzwisk od lisów i rudzielców (chociaż kolor jego włosów jest zbyt intensywny na zwykły rudy). Grzywka wchodzi na prawe oko, notorycznie ją odgarnia charakterystycznym ruchem głowy w bok. Po bokach pasma są długie, sięgają piersi. Z tyłu lewie muskają kark, za to idą do góry niczym irokez. Naprawdę ma dziką fryzurę z masą kołtunów.                                                                                                 [szkic]
Znaki szczególne: blizny na twarzy. Krzywa, pozioma blizna ciągnie się od kości jarzmowej z prawej strony, przez nos, kończąc na mniej więcej środku lewego policzka. Jest dość duża, stopniowo zwęża się. Kolejna przecina usta (lewa strona, pionowe cięcie, wchodzi na podbródek). Twarz nie jest jedynym miejscem, gdzie ma blizny, ale właśnie te rzucają się najbardziej w oczy.                                           [szkic]

„Jest anomalią gorszą od tańczącego pochodu czarnych.”

Ekwipunek: noże (często prowizoryczne z kawałka jakiegoś złomu – tak, tak, lubi tworzyć), przewieszony przez pierś karabin z bagnetem lub giwera, jakiś pistolet (często zmienia), latarka (czołówka, flara, glow stick), skafander ochronny, maska gazowa, kamizelka taktyczna z mnóstwem kieszeni, trojaczek przy pasie, maczeta, miotacz płomieni – NIE NOSI WSZYSTKIEGO PRZY SOBIE, podane informacyjnie, a to i tak nie jest koniec listy.
Trojaczek: pierwszy – medykamenty (plastry, bandaże, chusteczki, paracetamol/ibuprofen, węgiel, nadmanganian potasu i różne śmieci)
               drugi – materiały (agrafki, igły, nici, guziki [blaszane pudełko po cukierkach],  drut miedziany, sznurki, rzemyki, paszport i różne śmieci)
               trzeci – narzędzia (krzesiwo, zapałki, mała latarka,  miernik radiacji, podręczna mapa metra, naboje i różne śmieci)

Przeszłość: urodził się przed wybuchem bomby atomowej. Jego matka i ojciec byli szczęściarzami, trafili pod dobre skrzydła, toteż młody miał dzieciństwo w dość dobrych warunkach. Od dziecka był do nich przyzwyczajany i jakoś mu to nie przeszkadzało. Ciekawski bachor interesował się tym, czym nie trzeba i grzebiąc marzenia matki jeszcze głębiej niż oni sami byli, żeby był farmerem jak ojciec i ona, został stalkerem. Mając na tyle dużo latek, by samemu chodzić po tunelach, latał za patrolami uciekając z namiotu i wypytywał o wszystko, zaznajamiał się ze starszymi osobami. Od nich dowiedział się na czym polega praca wojskowych i stalkerów. Jak tylko trochę podrósł, łamiąc kolejny matczyny zakaz rozpoczął szkolenie na swoją upragnioną profesję. Matka z ojcem zostali na farmie. Z biegiem lat nie mógł znaleźć miejsca dla siebie i kręcił się ze znajomymi po stacjach, szukając tej, na której by został już ostatecznie. Po drodze zwinęła go Hanza, sadzając na Tagańsko-Marksistskiej i każąc wychodzić na powierzchnię w zamian za utrzymanie. Przystał na to, jednak pomimo tej całej szlachetności Hanzy, Vesper im ucieka i wraca na „wyjścia”.

Charakter: jest… inny. Budzi wiele kontrowersji i na pewno, gdyby nie pełnił tak ważnej roli dla życia metra, już dawno ktoś by się go pozbył. Miano „stalkera” zapewnia mu w jakimś stopniu immunitet i wykorzystuje to beztrosko, wkurwiając 3/4 społeczeństwa. Ma charakter urban-eksploatora; lubi zwiedzać niezbadane, nie przejmując się niebezpieczeństwem. Chce zobaczyć i już. Nierozważny, potrzebujący odpowiedzialnej osoby obok siebie. Działa impulsywnie, typ „najpierw robi, potem myśli”. Zachowuje się szczeniacko, bliżej mu emocjonalnie do paroletniego dziecka niżeli osoby dorosłej. Ma jednak cholernie mocne nerwy i dużo odwagi w sobie, mocną rękę (tylko spróbujcie mi w tym momencie skojarzyć, ja usiłuję pisać poważnie!) i brak empatii. Większość mutantów nie robi na nim żadnego wrażenia, tyle już ich widział, że teraz myśli tylko na zasadzie „zobacz – zabij”, a nie „zobacz – panikuj – bardziej panikuj – wpadnij na pomysł zabicia – panikuj – zabij/uciekaj”. Lubi nadawać swoje własne nazwy potworom, zbyt często absurdalne. Nie zawaha się także zabić człowieka. Chyba nikt w tych czasach się nie zawaha, prawda?
            Wesoły, aż nadto (były już podejrzenia, że ma ecstasy albo LSD w żyłach zamiast krwi). Towarzyski i miły. Z jego mordy nigdy nie znika uśmiech lub wyszczerz, a co za tym idzie pokazują się dziury w policzkach. Tak, ma dołeczki i je hejci jak czerwoni rzeszę.

Ciekawostki:
 – Uwielbia glow sticki. Ogółem wszystko, co jest neonem (w kontekście świecenia) lub fluoryzuje.
 – Mały piroman. Bardzo lubi wysadzać stacje i rozpalać ogniska.
 – Zawsze chciał się nauczyć kalinki, ale nigdy mu nie wychodzi.
 –Na jego barkach, tuląc się do szyi, spogląda paciorkowymi oczami szczur, święcie myślący, że jest papugą. Czołg jest przyjacielskim gryzoniem, ale nieśmiałym.
 – Atawizm: jego kiełki są naturalnie wydłużone, przez co przypomina wampira;  analgezja wrodzona (brak reakcji na ból); anosmia (brak zmysłu węchu); ageusia (brak zmysłu smaku); oburęczny.
 – Jego ulubionym powiedzeniem jest  ze względu na sytuację "Co dwie głowy to nie jedna".
 – Autorka nie wie, co jeszcze napisać.





[No i to byłoby na tyle. Witajcie moskwiczanie i goście stolicy, jak to głosi informacja w wagonie. Nie zdziwię was, jeśli zakomunikuję o możliwych zamianach karty, ale wypada napisać i wspomnieć, że parę rubryk (np. "przeszłość") były robione bez zastanowienia, tylko żeby zapełnić miejsce. Jak mi się cokolwiek przypomni, dopiszę.
Do artów się nie przyznaję. Musiałam go jakoś wam zobrazować, a zdjęcia za cholerę nie znajdę, więc pozostała jedynie ta opcja. Ah, te seksowne pikselki. Szablon karty zaczerpnięty od Kyoux.]

60 komentarzy:

  1. [No to ja się witam z Lisem i zapytuję o wątek :) Zastanawiam się również nad jakimś powiazaniem, jakby był pomysł u ciebie, to mogę zacząć :D]
    Una

    OdpowiedzUsuń
  2. [Ja widzę to tak, mogą się znać, i to dobrze, ze względu że oboje są z Hanzy i oboje wykonują taką robotę. Może kiedyś razem się szkolili, a reszta wyjdzie w praniu czy coś, hym? A watek, mogą się spotkać w jednym z tuneli, czy gdzieś przygotowywując się do opuszczenia metra i poszukaniu kolejnych rzeczy, co ty na to?:)]
    Una

    OdpowiedzUsuń
  3. [ Hej, dziadzie. Wyprawa na Czortanowską, Andriej złapany z lewym paszportem w Hanzie i próbujący go ratować Vesper, nie wiem, przypadkowe spotkanie? Jak mówisz?]

    OdpowiedzUsuń
  4. [W sumie to chyba tak, chyba że coś chcesz :p To kto zaczyna?:)]
    Una

    OdpowiedzUsuń
  5. [Aż sama się sobie dziwie O_O
    A skoro już mam kp... Co powiesz na wątek... "Stalker spotkał stalkerkę" czy może "Dwoje Rudych i pies" ? xD ]

    OdpowiedzUsuń
  6. [Bez psa to juz nie to samo :CCC No nic, zzaczniesz coos?]

    OdpowiedzUsuń
  7. [Lisku, dziękuję bardzo za doinformowanie. Swoją drogą, miałbyś coś przeciw jakiemuś wątkowi? W końcu Ann ma obecnie fazę na wszystko, co wiążę się ze światem zewnętrznym, a co za tym idzie.. mogłaby cię trochę pośledzić w metrze~!]

    OdpowiedzUsuń
  8. [e tam, zwyczajna kartoteka policyjna, tylko że przerobiona na warunki postapokaliptyczne ;). pomysł mam, o. bo Zojka by potrzebowała wyjść na powierzchnię, poszukać jakiegoś szpitala i go trochę obrobić: insulinę dla siebie, resztę dragów na czarny rynek. no i musiałaby oczywiście jakiegoś stalkera zatrudnić. styknie? żeby nie było, normalnie bez mrugnięcia okiem wysłałby najemnika na samotną wędrówkę, bynajmniej nie narażając tyłka. tylko, że ten pewnie nie wiedziałby, czego ma szukać. przecież to ona jest specjalistką od towarów deficytowych]

    OdpowiedzUsuń
  9. [Eueuee.eee.... jdsn ... pomysł. Coś czego Pajcia nie ma.
    Co powiesz na to, że Świeczka się wybierze na stacje Diablicy z czystej ciekawości bo ploty itd. I ją tam spotka?]

    OdpowiedzUsuń
  10. [wzór takiej karty pisałam strasznie dawno temu, ale pamiętam, że było z tym strasznie dużo pierdolenia. po pierwsze, nie ma gotowych wzorów, w każdym razie nie polskich. są tylko amerykańskie, mało rozbudowane jeśli chodzi o zawarte informacje i różniące się między sobą. także bazowałam na tym, a reszta to moja wizja takiej kartoteki. pierwszy problem? piniądze, piniądze, dużo piniędzy. drugi problem? przekupstwo, fałszerstwo dokumentów, ew. wybranie jakiegoś porzuconego, niepilnowanego wyjścia. takie chyba były, nie? strasznie dawno temu czytałam Metro]

    OdpowiedzUsuń
  11. [Ty juz sie o nia tak nie martw. spokojna glowa, poradzi sobie. skoro innym zalatwia produkty nie do zdobycia, to dlaczego niby nie sobie? zdobedzie skafander, obojetnie jakim sposobem: chodzby nawet miala go zdzierac z martwego ciala jakiegos stalkera. ale ja bym wolala, gdyby po prostu kupila go na czarnym rynku. jakas to jest bardziej optymistyczna wersja] Z

    OdpowiedzUsuń
  12. [ No bo weź, takiej drugiej fajnej stacji nie znajdziesz :D]

    OdpowiedzUsuń
  13. [ No to może Vesper będzie ratować Andrieja, który zrobił rozróbę na którejś ze stacji Hanzy, sprawdzili mu dokumenty, zobaczyli fałszywkę... I tu wkracza Vesper?]

    OdpowiedzUsuń
  14. [ -.-'

    A CO TAM, zrobmy tam sobie watek, no przeciez xDD

    P.S. Czy Andriej wszystkie watki musi zaczynac od tego, ze ma klopoty? xd ]

    OdpowiedzUsuń
  15. [ Eueee... Hm... Na pospolite wątki to się nie piszę, bo się męczę... Trzeba coś z wybuchami, dramatem, tragedią, pościgami, śmiercią... Dobra, nie ważne.
    Jak masz jakiś pomysł to zaczynaj, dostosuję się xD ]

    OdpowiedzUsuń
  16. [ Hahahahaha. ja jutro nigdzie nie ide, bum szaka laka, bom chora xD
    Może ja coś zaczne, skoro i tak będę w domu siedzieć]

    OdpowiedzUsuń
  17. [ nie byłoby offa, gdyby była wena... ale wiesz, mnie czasami tak złapie bez uprzedzenia, więc może coś tam skrobnę... ]

    OdpowiedzUsuń
  18. [siądzie. a z resztą wszelakie wątpliwości mogą rozwiać przy jakimś parszywym trunku: jakoś przecież Zoja do Lisa trafić musi. chociażby właśnie w stacyjnej spelunie. ej, a jak to było z tymi knajpami?]

    OdpowiedzUsuń
  19. [mój boże, to już pierwsza Oo? no w sensie, jak tam wyglądały jakieś przybytki? bo cholera nie pamiętam. a tam wgl były jakieś knajpy Oo? coś mi świta, coś mi się kojarzy, ale moje wyobrażenie to mniej więcej wielgachny, połatany namiot ustawiony w samym centrum jakiejś stacji, a w środku prowizoryczny lokal: tanie szczyty, szemrane typki, trochę towaru spod lady. ale pewnie się mylę]

    OdpowiedzUsuń
  20. [okej, że tak powiem. to chyba koniec spamowania, bierzmy się do wątku. zaczniesz? bo ja będę mogła dopiero jutro jak coś, jestem przygnieciona pracą. zapierdalam jak dzika, ot co]

    OdpowiedzUsuń
  21. [Ach, rozumiem. Bezpieczeństwo i prywatność ponad wszystko ;)
    Masz może ochotę na wspólny wątek? ;]

    Hex

    OdpowiedzUsuń
  22. [No czeeeeeeeść. ;D
    Cieszę się, że przypadło do gustu. Tak, wiem. Sonia jest nieco inna, ale taki był zamiar. Nietrudno się było domyślić, że wraz z rozwojem bloga przybędzie tu jeszcze wielu, wielu stalkerów, a chciałam choć w małym stopniu wprowadzić coś bardziej... hm, osobistego, że tak powiem. Bo nie sądzę, żeby jeszcze wielu po mnie nagle zachciało się zajmować dziećmi. Wszyscy wiemy, że "szaleńcy" są zdecydowanie bardziej porywający. A mi zależało jedynie na zrobieniu sobie ot tak, zwykłego człowieczka.
    Nie, informacji o frakcji jeszcze nie ma, niczego nie przeoczyłaś. Zwyczajnie mam problem, gdzie by mi Sonia najlepiej pasowała, a i nie do końca się jeszcze w tym odnajduję (żadnej wcześniej styczności z Metrem 2033 poza świadomością jego istnienia i szczerym zamiarem przeczytania książki kiedyś), więc z otwartymi ramionami przyjmę wszelkie sugestie. ;)]

    Fiodorowa

    OdpowiedzUsuń
  23. [Dobry plan. Ale nie wiem, czy chcę ją wciskać do takiej kompletnie spokojnej frakcji, więc pozwól mi, że się jeszcze chwilę zastanowię, a najpóźniej jutro konkretne informacja w karcie się pojawi, przyrzekam. ;)]

    OdpowiedzUsuń
  24. [Nie wybaczam, żądam jakichś twórczych uniesień. Albo chociaż sugestii. Malutkiej.]/Slava

    OdpowiedzUsuń
  25. [ChciałAŚ, jestem ona, także chill, możesz hejtować mojego geja, on chyba da sobie z tym radę. I okej, zatkało mnie, bo właściwie chodziło mi tylko o jakąś sugestię w kwestii wątku/powiązania. Ale mojego misiaczka przy grzybach w farmerkach to sobie nie wyobrażam.
    Kto jest na zdjęciu - nie mam pojęcia. Poszłam na łatwiznę i wpisałam w weheartit "skinhead". I taki pan się pojawił. A co do nazwiska/imienia - nie ma, to po prostu Slava. Tak ma we wszystkich dokumentach. Bo niby po co mu nazwisko?
    Tymczasem wpadł mi pomysł na wątek - oczywiście jeśli masz ochotę. Załóżmy, że Twój bohater był na Kurskiej/gdziekolwiek indziej i wracając wynajął spalinową drezynę ze Slavą na spółkę, żeby było taniej. Drezyna się psuje w połowie drogi, a oni zostają skazani na swoje towarzystwo przynajmniej do Tagańskiej. Co Ty na to?]

    OdpowiedzUsuń
  26. [Pozwól, że obalę Twój argument: męskie postacie zawsze były bab. A co do nazwiska - nie wiem, pytaj władz.
    To zaczynaj, ładnie proszę.]/Slava

    OdpowiedzUsuń
  27. [Ależ oczywiście, ja zawsze mam pomysły:
    1. Dziwne/osobliwe spotkanie na powierzchni.
    2. Hex może zechcieć wymienić się lub dokonać handlu z Vesperem. Może chodzić o złom, rupiecie albo o coś wyjątkowego jak książka.
    3. Równe dobrze moja Hex zaczepić go zainteresowana jego wyglądem.
    4. Hex może siedzieć gdzieś w kącie i składać kilka niepasujących zupełnie elementów w jedną całość. Taki defekt wynalazcy.]

    Hex

    OdpowiedzUsuń
  28. [Ja zaproszenie z otwartymi ramionami przyjmuję i dziękuję najpiękniej, jak potrafię, a z tego szczęścia to nawet mi pomysł jakiś mierny wpadł. W ogóle to ten Rudzielec taki wesoły jest, polubiłaby go Sonia, gdyby tylko nie była tak bardzo zajęta trzęsieniem portkami. ;D Dobra, lecim z tymi pomysłami.
    1. Mógłby co to jeden z odważniejszych podopiecznych Sonii podlecieć do Lisa z jakimś tekstem w stylu "woooow, to jednak Matrix istnieje" czy coś w tym guście, bo Fiodorowa różne bajki dzieciom na dobranoc opowiada. A ona sama oczywiście odchodziłaby od zmysłów, bo by liczyła, liczyła i by się doliczyć tego jednego wesołka nie mogła.
    2. Odchodziła od zmysłów, bo jej brat znowu się spóźniał i postanowiła na własną rękę go poszukać gdzieś w okolicy stacji, bo przecież powinien być gdzieś niedaleko. No i nie wiem, natknie się wesoło na jakiegoś mutanta i Lisiątko ją bohatersko wybawi z opresji albo najpierw się natknie na Lisiątko a potem ich coś przyatakuje czy coś tam.
    3. Ewentualnie, skoro z niego taki dzieciuch, to ja myślę, że się z dzieciuchami Sońki może dogadać i mogą go te szczyle kochane lubić i sikać ze szczęścia, jak go spotkają, a Fiodorowej ciągje tyłek trują, kiedy on znowu ich odwiedzi i kiedy, i kiedy. Albo w zupełnie inną stronę - może dzieciuchy z lekka przerażać i dziewczyna będzie musiała wziąć go na słówko, coby się nie pojawia zbyt często w okolicy, bo potem dzieci spać nie mogą.]

    OdpowiedzUsuń
  29. [ xD I know, I'm stupid. Acz musisz mi wybaczyć, nic na to nie poradzę, sama nie wiem, dlaczego akurat Matrix. To przez ten brak zdjęcia i szkice! No i płaszcz und opis jego cudownego ekwipunku. A może po prostu się za Matrixem stęskniłam i powinnam go raz jeszcze obejrzeć, kij wie, ja nie wiem. A o pomysły skąd to Ty się mnie nie pytaj, bo ja sama się sobie czasem dziwię, ot, chyba się już taka dziwna jakaś urodziłam, że jak postać dobra, wyrazista, to pomysły mi same w trakcie czytania karty wpadają do łba. Zresztą już tak nie narzekaj, że masa, bo czasem zdarza mi się wyprodukować ze dwa razy tyle jak nie lepiej, ha! Gute Idee, z tym połączeniem, tylko Sonia by dzieciuchów za Chiny Ludowe gdzieś w tunele nie wyciągnęła - ma zlasowany ze strachu mózg, owszem, ale o dzieci dba jak własne - właściwie to traktuje je jak własne, nieważne - więc najpierw musieliby dziatwę do namiotu odstawić.]

    OdpowiedzUsuń
  30. [Nie mam nic przeciwko. xD
    Kto zaczyna? ;p]

    Hex

    OdpowiedzUsuń
  31. [Noooo, jakoś tak wyszło. Możesz być z siebie dumna, udało Ci się nie namącić. A nawet jeśli namąciłaś, to na tyle sensownie, że pomysły same mi się wysypały, więc jest gut. A skoro już wszystko mam cacy gra, to możesz zacząć, będę wdzięczna. <3]

    OdpowiedzUsuń
  32. [W końcu znalazłam postać odpowiedzialną za kilka komentarzy w mojej karcie ^^
    Kobiety coraz częściej niestety są o wiele bardziej męskie od facetów :p
    I proponuję wątek, są jakieś pomysły? Bo jeśli nie, to ja coś wymyślę :)]

    OdpowiedzUsuń
  33. [A również się witam :)
    Och, naprawdę?:> bardzo mi miło słyszeć takie słowa, bo w sumie nie sądziłam, że komuś się ta historia jakoś szczególnie spodoba:d I ok, ok wiem, ale Dymek marzyć sobie może, nie?;d]

    [b]Dymitr[/b]

    OdpowiedzUsuń
  34. [Wiesz, spotkałam się już z różnymi blogami, ale najbardziej denerwuje mnie chyba skakanie po blogach z jedną i tą samą postacią.
    A Katja to w gruncie rzeczy twarda dziewczyna, ale podejrzewam, że ten zawód to i tak nie na długo, bo będzie dziewczyna ewoluować :)
    szczurek "Czołg"! *_*
    Jako że Twoja postać jest stalkerem, to może Katja będzie próbowała nieśmiało wymusić podarowanie jej jakiejś rzeczy z góry, albo może jej się zepsuć latarka i poprosi o pomoc mechanika, albo Katja będzie próbowała ukraść coś z ekwipunku Vespera?]

    Katja

    OdpowiedzUsuń
  35. [Sama lepiej bym go nie nazwała :D Miałam kiedyś kota - Zwłoki <3 To lecimy z kradzieżą :)]

    Dzień dla panny Komarov zaczął się dosyc pozytywnie, była wyspana, wywinęła się od pracy, a w prowizorycznym mieszkanku było cicho i spokojnie. Narzekała jedynie trochę na plecy, spanie zwiniętym na fotelu wyciągniętym z wagonu metra nie było niczym przyjemnym.
    Pierwszym nieprzyjemnym incydentem był rozwścieczony klient wymachujący nożem przed jedną z prostytutek, w których nadal mieszkała. Aczkolwiek zbyt dużego wrażenia to na niej nie wywarło, wzruszyła tylko ramionami i wróciła do swoich zajęć.
    Bardziej zdenerwowało ją przypadkowe zniszczenie latarki. udała się więc na "łowy" w poszukiwaniu nowej. Nie zamierzała jej kupić, bo i też nie miała za co. Najzwyczajniej w świecie chciała ją ukraść. Spacerując po stacjach dojrzała swój cel - mężczyznę w długim, dziurawym płaszczu. Do uda miał przyczepiony pasek, w którym tkwiła broń. Katja widząc to zupełnie zapomniała o latarce, którą planowała ukraść.
    i tu pojawił się problem. Jak wyciągnąć niemal z między nóg broń młodemu facetowi? Dziewczyna przez chwilę dreptała w miejscu, zastanawiając się, czy powinna to zrobić szybko i uciekać, czy raczej zakraść się, zając czymś i wtedy ukraść niepostrzeżenie.
    Postawiła na tą drugą opcję, dlatego też podeszła do mężczyzny, uśmiechając się zalotnie.
    -Cześć. - Powiedziała powoli, stając przed mężczyzną. Był trochę wyższy od niej, dzięki temu kabura znajdowała się na linii jej dłoni. - Mógłbyś mi pomóc? - Rzuciła bez namysłu, wymyślając naprędce, w czym mógłby pomóc jej ów chłopak.

    Katja

    OdpowiedzUsuń
  36. [ Dziękuję za przywitanie i witam również :D Pewnie, że chcę wątek. Jest pozytywny i jest też całkowitym przeciwieństwem Innej, a ponoć przeciwieństwa się przyciągają, więc niech i oni się przyciągną :D ]

    Inna

    OdpowiedzUsuń
  37. [Rysuje, bo może nie do końca wierzy w to, co przeczyta i chce mieć pewność... I iluzję poczucia kontroli. Znam to z własnych przeszłych doświadczeń z matmą i fizyką, niektóre rzeczy musiałam "odkrywać" na nowo i od początku, żeby w ogóle zrozumieć.
    A niski wzrost... Hmmm, może to dlatego, że sama mam 1,55 i codziennie po kilka razy widzę siebie w dużym lustrze na drzwiach szafy. Łatwo mi sobie wyobrazić sytuacje w rodzaju irytacji niskiej osoby, gdy gdzieś nie może się dostać albo czegoś sięgnąć, bo jakiś "geniusz" umieścił to za wysoko a nie wszędzie pod ręką jest krzesło, na które można wejść ;-)
    Poza tym osoba nazywana Szczurzycą według mnie zbyt wysoka być nie może.

    Także witam i już zastanawiam się, czy istnieje możliwość, że nasze postacie się znają...]

    OdpowiedzUsuń
  38. [Z tym szczurem to nie taki zły pomysł, nieraz zdarzało jej się, że podróżowała z kilkoma gryzoniami, mogła jednego Lisowi dać.Z co do rupieci, to właśnie mogło być coś w rodzaju, że Oxana podpatruje go i się uczy, bo jest kompletną amatorką. Jeśli nie masz nic przeciwko, mogłoby być tak, że Vesper pracuj nad jakąś maszynką i szczęśliwym zbiegiem okoliczności spotykają się po raz kolejny i Oxana ma przy sobie jakieś niezbędne części czy coś. I korzystają z okazji i zaczynają nad tym pracować razem. Jak nie masz nic przeciwko to nawet zacznę, o ile ten wyczerpany internet mi pozwoli.
    Tak na marginesie, ogonek Oxany to chyba z daleka dałoby się zobaczyć...]

    OdpowiedzUsuń
  39. Odległy rumor przejeżdżającego pociągu odbił się echem od ścian i sklepienia pogrążonych w półmroku, nieużywanych już tuneli. Gdyby Oxana stała na rozwidleniu, może dostrzegłaby jeszcze niknące na zakręcie światła.
    Dziewczyna poprawiła zsuwający się z ramienia, nieco już zniszczony plecak, który kiedyś sama zszyła ze znalezionych strzępów materiału. Poczuła przyjemny ciężar kilku kilogramów lekko skorodowanych stalowych elementów. Lubiła to uczucie, że jej wyprawa w ciemne, często nieprzyjemnie zimne i wilgotne zakamarki, nie okazała się bezowocna. Jeszcze nie wiedziała, jakie znajdzie zastosowanie dla tego wszystkiego, ale z doświadczenia wiedziała, że prędzej czy później wszystko znajdzie swoje miejsce.
    Zeskoczyła w dół, obok torów, którymi chyba od lat nic nie jeździło. Przynajmniej taką miała nadzieję.
    W poprzecznych odnogach tuneli, w słabym świetle latarki widziała poruszające się cienie. Oxana niechętnie przyznawała się sama przed sobą, ale za każdym razem, gdy dostrzegała jakiś ruch, mimowolnie wstrzymywała oddech, a jej tętno nieznacznie przyspieszało. Chyba jednak były to tylko szczury albo zdziczałe koty, na które też już nieraz się natykała...
    Niemal żałowała, że nie miała przy sobie nic, czy mogłaby je nakarmić.
    Dziewczyna wyciągnęła z kieszeni złożoną kartkę, fragment własnoręcznie narysowanej mapy tej okolicy. Z czasem, bazując się na opowieściach Kszatirjów i stalkerów, uzupełniała ten szkic przebiegu tuneli notatkami najczęściej spotykanymi gatunkami mutantów wraz z zasięgami ich terytoriów i prawdopodobieństwem natknięcia się na te osobniki. Wszystko wskazywało jednak na to, że teren, w który się zapuściła, był stosunkowo bezpieczny.
    Skąd jednak wziął się ten wyższy cień, większy od niej samej, o humanoidalnych kształtach?
    Oxana przywarła plecami do zimnego muru i sięgnęła po przypięte do paska spodni niepozorne urządzenie, podobne do odcinka mosiężnej rurki, przy jednym końcu okręconej kilkoma warstwami folii i gumy, z drugiej zwieńczoną pierścieniem igiełek. Kiedy dziewczyna konstruowała to kilka miesięcy temu, wyobrażała sobie, że uzyska paralizator, teraz obawiała się, że ów kawałek złomu prędzej na miejscu zabije przeciwnika i ją samą.
    Dziewczyna wbiła wzrok w boczne odgałęzienie tunelu, teraz oprócz ruchu dostrzegając coś więcej. Jakby światło innej latarki. Zatem człowiek?
    -Ktos ty? -spytała groźnie, starając się nie okazać strachu, którego nie zdołała do końca opanować.
    A ciń nabierał kształtu, jego światło rosło, aż w końcu dało się zauważyć bujne włosy tajemniczego osobnika, w kolorze, którego nazwanie rudym byłoby poważnym niedomówieniem.
    Oxana poczuła nagłą ulgę. Znała tylko jedną osobę o takim kolorze włosów i nie spodziewała się, że ów młody człowiek szybko znajdzie sobowtóra.
    -Lis? -zapytała niepewnie, przypominając sobie jedno z przezwisk, jakim określano młodego stalkera. Pozostałe chwilowo uleciały z jej pamięci, wciąż była lekko zaskoczona. Opuściła metalową rurkę, której końcem bezwiednie zaczęła celować w zbliżającego się człowieka, mniej więcej na wysokości klatki piersiowej.

    [Mam nadzieję, że nie wyszło źle.
    Co to właściwie jest zakazany miotacz płomieni i czemu jest zakazany?]

    OdpowiedzUsuń
  40. [Wątek z Twoją postacią nagle jakoś mi obrzydł, dlatego ostrzegam, że na niego nie odpowiem.]/Slava

    OdpowiedzUsuń
  41. Katja widząc poznaczoną bliznami twarz mężczyzny przez chwilę wpatrywała się w niego jak w obrazek. Po chwili jednak uznała, że to może troszkę niegrzeczne i spuściła wzrok na jego buty. Wydawał się być męski i na swój sposób pociągający.
    Starała się jednak nie zapomnieć, po co go zaczepiła, więc naprędce wymyśliła wymówkę, którą chciała uraczyć mężczyznę.
    -Ja... - Zaczęła niepewnie, uśmiechając się słodko. - ... zgubiłam się i nie wiem jak wrócić do domu. - Zrobiła swoje popisowe, zaszklone oczęta, z których lada moment mogły popłynąć łzy, po czym zerknęła w twarz mężczyzny, wciskając dłonie do kieszeni spodni.
    Miała cichą nadzieję, że akcja się uda, z drugiej zaś strony szkoda jej się zrobiło chłopaka i tego, że akurat jego wybrała na swoją ofiarę.

    Katja

    OdpowiedzUsuń
  42. [ Chodziło mi o stację niezależną Prospekt Mira. Zapomniałam to dodać w karcie. Jak nie zapomnę poprawię :).]

    OdpowiedzUsuń
  43. [Ano, witam. Nienawidzę podstawowych czcionek, ale jeśli bardzo kłuje w oczy, to zmienię. :3 Wylewność wybaczam i za swoją przepraszam.
    Jakiś pomysł na wątek?]
    ~Nina Kamarov

    OdpowiedzUsuń
  44. Oxana poczuła lekkie wyrzuty sumienia, że już od razu chciała go zaatakować. Jakby z góry zakładała, że to będzie wróg... Ale czy w tych czasach ktoś mógł ją za to winić? Nie tacy jak ona nie wracali z samotnych wypraw, czasami w tunelach straszną śmierć ponosili nawet żołnierze...
    -Ja tylko... Zbieram różne graty -wyjaśniła. Próbowała się uśmiechać, starając się tym pokryć wcześniejszy strach, chciała udawać rozluźnioną i opanowaną.
    -Uzupełniam moje podręczne złomowisko na Borowickiej.
    Odwróciła się bokiem, pokazując wypchany, ledwo wytrzymujący już ten ciężar plecak. Sama Oxana do wrzynających się w ramiona pasków plecaka zdążyła się przyzwyczaić.
    Wiedziała, że stopniowo, z biegiem tygodni i miesięcy, obszar jej poszukiwań się rozszerza, otaczając Polis coraz rozleglejszym kręgiem, w miarę, jak zbierała wszystko, na co natrafiła. Na razie jednak omijała obszary, o których było na pewno wiadomo, że zamieszkują je mutanty. Martwe nie robiły na niej większego wrażenia, żywe budziły naturalny strach. W razie starcia raczej nie miałaby szans z trzymetrowym stworem wyposażonym w ostre szpony albo jadowite kły.
    -Wiesz, myślałam, że to mutant... To znaczy bez obrazy, nie twierdzę, że jesteś do nich podobny, ale jak w ciemności słychać kroki, to czasem człowieka panika ogarnia... A wy nie na powierzchni?

    OdpowiedzUsuń
  45. Dziewczyna zauroczona puchatą kulką na ramieniu nieznajomego uśmiechnęła się szeroko. Przez moment zapomniała o broni, zastanawiając się z której strony powinna pogłaskać zwierzątko, by nic jej nie zrobiło, i by właściciel zwierzątka nic jej za to nie zrobił. Już wyciągała rękę, by sięgnąć do szczurka, jednak chłopak odwrócił się do niej twarzą, przez co schowała rękę, nadal uśmiechając się serdecznie.
    -Oswojony jest? - Zapytała wskazując na kulkę siedzącą na ramieniu tamtego. - Mieszkam na ... Smoleńskiej. - Rzuciła specjalnie fałszywym adresem, zawsze mógł przecież spotkać ją kiedyś na Tagańskiej i przetrzepać skórę w ramach odwetu za kradzież. Pierwsza zasada złodzieja - nigdy nie podawaj nazwy miejsca, w którym mieszkasz. Jeśli chcesz być cały i zdrowy. Pomimo pozytywnego nastawienia mężczyzny postanowiła być bezlitosna i niepostrzeżenie zwinąć broń, a później uciec którymś z kanałów.

    OdpowiedzUsuń
  46. Książki? Stalkerzy wysłani po książki? To wydało się dziewczynie aż nazbyt znajome. Czyżby zatem Vesper został wynajęty przez Braminów?
    Na razie jednak nie chciała o to pytać, w końcu mogło okazać się, że chodzi tu o jakieś służbowe tajemnice. A to mogło okazać się groźne...
    Właściwie dziewczyna czuła pewnego rodzaju szacunek do ludzi, którzy z różnych powodów decydowali się na opuszczanie względnie bezpiecznych tuneli Słyszała o występujących tam zmutowanych stworzeniach i rzecz jasna o największym problemie, mianowicie promieniowaniu. Sama poniekąd była jego ofiarą, w końcu to za jego przyczyną wkrótce po narodzinach została sierotą. Miała przy tym tyle szczęścia w nieszczęściu, że nie urodziła się z jakimś nowotworem albo zaburzeniami neurologicznymi. Nie takie rzeczy przytrafiały się dzieciom stalkerów.
    -Ciężki? -powtórzyła za nim, próbując poprawić plecak na ramiona. Sfatygowany materiał zaprotestował cichym trzaskiem, w dodatku taki ciężar nie za bardzo chciał się lepiej ułożyć.
    -To w sumie rupiecie - wyjaśniła Oxana spokojnie, zdejmując jeden z pasków plecaka i odpinając wystrzępioną na rogach klapę. We wnętrzu ukazały się śruby, powyginane gwoździe, zwoje lekko przybrudzonego pyłem i sadzą drutu, stalowe płytki z nawierconymi otworami, jakieś fragmenty układów scalonych i inne podniszczone elementy, które w tej chwili trudno byłoby zidentyfikować.
    Oxana wzruszyła ramionami.
    - Sam widzisz, nic specjalnego, ale nigdy nie wiem, co może mi się przydać. Chociażby jutro nagle zdam sobie sprawę, że potrzebuję czegoś stąd...
    Postukała palcem w najbardziej wystający odcinek pustej w środku rurki. Jej i tak już niezbyt czyste ręce dodatkowo pobrudziły się rdzą i jakimś smarem.

    OdpowiedzUsuń
  47. [To takie ambitne, no nie? xD Ale w sumie ja też nie mam pomysłu na nic innego, więc ok. Po prostu możemy zaaranżować przypadkowe spotkanie. Nina może czekać. Zaczniesz? Taki przywilej dla nowej na blogu. :3]~Nina

    OdpowiedzUsuń
  48. [Wybacz, za opóźnienie i niezbyt wygórowaną jakość początku wątku.]

    Tagańska, miejsce dość przyjazne. Jakby nie patrzeć. Handel jak na razie szedł tutaj całkiem dobrze i Hex postanowiła pozostać tu jeszcze z trzy lub cztery dni. Jak na nią to dostatecznie długi okres. Mogła zdobyć coś jeszcze od stalkerów, o ile dopisze jej szczęście, oczywiście. Kochanego złomiku czy bezużytecznych rupieci nigdy za wiele.
    Na tę chwilę siedziała zgarbiona i na przemian rozkładała i montowała ze sobą na pierwszy rzut oka zupełnie niepasujące elementy. Orzechowe włosy związała z tyłu w kłos, aby nie przeszkadzał jej w pracy. Siedziała tak już spory szmat czasu, a plecy bolały ją już niemiłosiernie. Wyprostowała się na moment i utkwiła wzrok w chłopaku. Nie przykuł jej uwagi specyficzny strój, chociaż pewnie też powinien. W oczy rzuciły jej się włosy o wręcz niespotykanym intensywnym kolorze.
    Nie podniosła się jednak, bo jak przypuszczała całe ciało zdążyło jej zdrętwieć. Poczekała, więc aż ów postać zbliży się choć odrobinę. Wyczuwając dobry moment postanowiła go zaczepić:
    - Ten kolor jest niezwykły - odezwała się z półuśmiechem, wskazując delikatnie ręką na jego włosy.

    Hex

    OdpowiedzUsuń
  49. Oxana potrząsnęła głową.
    -Tylko krążę po okolicy. Może jeszcze znajdę coś przydatnego, zabiorę, potem wrócę na Borowicką jakąś okrężną drogą.
    Jej akurat się nie spieszyło, gdyby wcześniej wróciła do domu, czekałaby ją kolejna robota wymyślona przez któregoś z Braminów. Czasami dziewczyna potrzebowała chwili, aby odetchnąć i oderwać się od tego.
    Rozejrzała się po tunelu trochę niespokojnie, omiotła spojrzeniem tonące w mroku okrągłe sklepienie i jakieś przewody na ścianach.
    -Nie wiesz przypadkiem, czy niektóre tunele nie są napromieniowane? -spytała po chwili, zmieniając temat, przypominając sobie to, co od jakiegoś czasu nie dawało jej spokoju - Albo to, co można w nich znaleźć? I skąd ewentualnie dałoby się zdobyć jakiś licznik.
    Do tej pory chodziła gdzie chciała, omijając tylko miejsca, gdzie licznie spotykano mutanty, znosiła na Borowicką rozmaite przedmioty, obawiając się tylko tego, co można zobaczyć gołym okiem. Teraz wreszcie do głosu doszedł rozsądek i przy okazji Oxana miała przed sobą specjalistę od tych spraw, człowieka, który z promieniowaniem miał do czynienia na co dzień.

    OdpowiedzUsuń
  50. [Hej.
    Misza nie czuje strachu przez wypadek, coś zostało po prostu uszkodzone na stałe w jego ciele.
    powiązanie i wątek jak najbardziej chcę ;) masz jakiś pomysł czy kombinujemy wspólnie ?
    a co do imienia to przypadek, który o czym już inny autor powiedział mi]

    OdpowiedzUsuń
  51. [wiesz że nie wymyśliłam jeszcze co to za wypadek był dokładnie xD
    no bardzo przydatne to jest ;) normalnie muszę w końcu przeczytać książkę bo brak mi informacji, nie wiedziałam że Hunter był xD
    dobry pomysł żeby się spotkali w robocie teraz, a czy się znają to bardziej raczej że szkolenie mieli razem. można zrobić też że jak wyjdą na powierzchnię to któryś przez głupotę wpakuje się w kłopoty, będą musieli uciekać i jakoś sie to rozwinie. kurde myślałam że moja wena działa dziś lepiej...ale marnie to wygląda.
    Na razie musze spadać, ale jak wrócę to mogę jeszcze jakiś pomysł napisać o ile na coś wpadnę...]

    OdpowiedzUsuń
  52. [no to nieźle. wątek to może z jakimś wstępem jak nie problem.
    i niestety na nic nie wpadłam ciekawego.]

    OdpowiedzUsuń
  53. [Jak mozesz to zacznij ;) ja najwyżej zacznę kolejny wątek.]

    OdpowiedzUsuń
  54. Dziewczyna wyjęła szybko skrawek postrzępionej kartki i zanotowała wymieniane przez młodzieńca adresy. Wiedziała, że pamięć ludzka jest ulotna, tak, ona właśnie rozumiała to doskonale, przez wzgląd na Braminów, tak pieczołowicie gromadzących pamiątki upadającej cywilizacji i przez wzgląd na to, że temu poświęciła życie jej matka, ostatecznie składając ofiarę z samej siebie, dla zachowania jak najwięcej ze spisanej wiedzy.
    -Mutantów? -powtórzyła z niepokojem -Mówisz o tych rzekomo nowych gatunkach? Jeśli tak, to sprawa jest trochę skomplikowana, bo nikt nie przedstawił wyjątkowo przekonującego dowodu na ich istnienie. Owszem kilka osobników zabłąkało się w okolice Polis, zostały unieszkodliwione, a ja miałam okazję zbadać niektóre z nich w dość krótkim czasie po śmierci. To, co jest znane, chociaż niektóre gatunki stopniowo nabierają nowych cech.
    To było trochę niepokojące i dziewczyna czuła się nieswojo. Niby nic wielkiego, nadal były to te same stworzenia, powodujące niezmienne zagrożenie, ale dla Oxany, w każdej wolnej chwili chłonącej wiedzę, stanowiło to jakby podważenie wszystkiego, co wcześniej z trudem odkrywali ludzie nauki. Ewolucja naturalna była procesem niezwykle powolnym, a to, co dało się obserwować w ostatnich latach, zachodziło niemal na jej oczach. To zachwianie równowagi nie mogło prowadzić do niczego dobrego.
    -Niektóre upiory były ranne jakiś czas przed śmiercią, jakby umknęły czemuś silniejszemu. I na pewno nie były to ślady po ugryzieniach czarnych. Zachowałam kilka próbek jakiejś obcej substancji, możliwe, że krwi, śliny albo jadu czegoś, co atakuje mutanty, ale nie mam możliwości, żeby przeprowadzić analizę.
    Bezradnie rozłożyła ręce. Naprawdę miała dobre chęci i zamierzała pomagać, ale większość jak zwykle okazywała jej lekceważenie.

    [Jeśli dzięki Tobie wpadnę na pomysł na opowiadanie z mutantami w roli głównej, będę dozgonnie wdzięczna.]

    OdpowiedzUsuń
  55. Ludzka psychika jest rzeczywiście niezmiernie fascynująca. Z jednej strony ludzie pragną towarzystwa, a co za tym idzie, akceptacji- jeśli nie całkowitej, to chociaż jej namiastki. Dążą do niej, zabiegają o nią, a potem, gdy inni zaczynają ją okazywać, nagle mają jej dość i nie odczuwają nic innego, poza irytacją, kiedy owa jest im okazywana. Wydawać by się mogło, że akceptacja i jak najliczniejsze grono chociażby przychylnych znajomych są szczególnie cenione w takich miejscach jak to. W rozpieprzonym, moskiewskim metrze, nad którym nie ma praktycznie nic. Więc dlaczego tyle w nim samotników? Samotników, którzy nie są ledwie akceptowani, ale wręcz poważani i cenieni. "Lubieni".
    Nina po prostu potrzebowała... dobowej, żeby nie powiedzieć dziennej, dawki spokoju, odpoczynku, relaksu. Dlatego, wróciwszy z samotnego obchodu po okolicy Sewastopolskiej, podeszła do ogniska otoczonego przez kilku innych strażników zaledwie na moment. Trochę pożartowała, odpowiadając na męskie zaczepki, nieco się ogrzała i podsuszyła ubrania, w których niestety skazana była odbyć niepożądaną kąpiel w drodze powrotnej na stację, wyżebrała dwie fajki, których ostatnio miała tak cholernie mało, i zniknęła. Jak zwykle, bez słowa i po cichu.
    Oddaliła się od ogniska na tyle, by je widzieć, ale nie słyszeć głosów strażników. Jeśli miałaby z kimś dzisiaj pogawędzić, to raczej z nikim znajomym. A przynajmniej nie z tamtymi. Ot, kobiety kaprys. Przysiadła na pozostałości jednej z ławek i przymknąwszy oczy, oparła się o ścianę. Z płytkiej drzemki wyrwał ją cichy szczęk łańcuchów i stukanie okutych butów. Podobnie stukały jej poprzednie, naprawiane setki razy, glany. Wbiła wzrok w ciemność wypełniającą tunel, starając się zauważyć nadchodzącą osobę. Mimowolnie sięgnęła ku leżącej na kolanach broni. Jej ciężar i chłód uspokajał. Co mi zależy, pomyślała, rozpoznając ludzką sylwetkę. Wygrzebała z kieszeni zapalniczkę i kiedy mężczyzna przechodził dość blisko niej, zapaliła papierosa, przyciągając tym samym jego wzrok.

    OdpowiedzUsuń
  56. Nigdy nie lubiła latarek, a ostatnimi czasy nasilił się jej światłowstręt. Mijając oświetlone miejsca czy ogniska, czuła rosnące z każdą minutą rozdrażnienie i pieczenie oczu. Zamieniam się w kreta, powiedziała kiedyś Andriejowi z gorzkim uśmiechem. Kto wie, może było w tym trochę prawdy...
    Dlatego wdzięczna była nieznajomemu, że nie zalał ją falą światła, odwracając się ku niej. Przez moment czuła napiętą sytuację, kiedy nie wiedział, z kim lub czym ma do czynienia, ale w sumie było jej wszystko jedno, co się stanie.
    -Bu - rzuciła, uśmiechając się pod nosem i analizując brzmienie głosu przybysza. Może trochę go kojarzyła, ale na pewno nie znała. - W sumie po trosze w moim siedzeniu tutaj chowania i ucieczki - odparła, zgodnie z prawdą. Chowała się przed irytującymi ją czynnikami - rozmowami z tamtymi strażnikami i światłem, - uciekała przed samą sobą. - Ale przede wszystkim odpoczywam. A Ty? Zabłądziłeś? - spytała, uśmiechając się pod nosem i zaciągając papierosem. Słabe, słabiutkie, pomyślała z lekkim zniesmaczeniem. Ale dobre i to.

    OdpowiedzUsuń
  57. Dziewczyna notowała zawzięcie, trzymając kartki na otwartej dłoni. Nie miała jeszcze pewności, która informacja okaże się ważna, co w razie problemów mogłoby jej ocalić życie. Różne rzeczy mogły się zdarzyć.
    -Nie, nie słyszałam -przyznała. Trudno było jej połapać się we wszystkich tych nazwach, zdarzały się nieraz odmienne, gwarowe określenia tego samego gatunku. Opowieści też musiała potraktować z przymrużeniem oka, w końcu strach osób, które twarzą w twarz stanęły ze zmutowaną bestią, kazał im w myślach zwiększać ich rozmiary, dodawać dodatkowe kończyny, pazury albo nowy rząd ostrych kłów. Oxana święcie wierzyła tylko w ciała, które oglądała na własne oczy.
    -Cz ten wężo... - zawahała się, nie potrafiła powtórzyć nazwy -No, ten mutant... On jak na razie występuje tylko na powierzchni.
    Tyle mogła się domyślić, tam, na górze, wśród skażenia i promieniowania, nowych gatunków było więcej. I z pewnością były bardziej niebezpieczne.
    Na chwilę przerwała pisanie, długopis zawisł nad wymiętymi kartkami. Chciwie wpatrywała się w twarz młodzieńca, ciekawa kolejnych opisów, z jednej strony intrygujących, z drugiej budzących niepokój i lekki dreszcz. Bo to niestety nie był film grozy, ale rzeczywistość, w której przyszło im żyć.

    [Czym ja mogę zestresować?]

    OdpowiedzUsuń
  58. Katja słysząc prawdziwe zainteresowanie w głosie chłopaka niemal przewróciła się ze stresu. Jak to mówią, kłamstwo ma krótkie nogi, więc musiała się w końcu potknąć. Szkoda tylko, że zanim zdążyła zwinąć cokolwiek, albo chociażby poznać nową osobę. Burknęła coś pod nosem, zastanawiając się jak wybrnąć z sytuacji. Ostatecznie jednak westchnęła pod nosem i podnosząc wzrok ze swoich butów wyciągnęła ze szmacianej torebki zniszczoną latarkę. Postanowiła tym razem odpuścić sobie kradzież. Chłopak sprawiał zbyt przyjazne uczucie, by go okradać. A gdzie jej instynkt złodzieja, wyssany z mlekiem ... no właśnie, czyim?
    -Nie masz może baterii do latarki? - Zapytała nachmurzona, ściskając w obu dłoniach latarkę, w której wybita była szybka. - I mieszkam teraz na Tagańskiej. - Dodała po chwili, spuszczając głowę ponownie na buty.

    OdpowiedzUsuń
  59. Jeszcze niedawno składane elementy metalu, a może prościej: złomu zgarnęła w jedną wielką kupkę przypominającą coś w rodzaju prostej linii. Mniej więcej coś takiego to przypominało. Dopiero po chwili uniosła wzrok na swojego nowego rozmówcę. Wcale nie przeszkadzało jej to, że musi jeszcze raz powtórzyć swoje słowa, ba!, nawet się temu nie dziwiła w tym rumorze wszystkie dźwięki się zacierały w jeden wielki szum.
    - Niezwykły jest kolor Twoich włosów - oświadczyła, lekko przechylając głowę w bok. - Są naturalne, prawda? - spytała z zainteresowaniem. Specyficzna barwa włosów chłopaka interesowała ją równie mocno co widok powierzchni nad metrem.

    Hex

    OdpowiedzUsuń
  60. Kąciki jej ust zadrżały, kiedy usłyszała parsknięcie śmiechu nieznajomego. Rzadko można było usłyszeć taki objaw rozbawienia, nawet tak krótki, a przecież przyjemny.
    -Ah, więc pewnie masz na myśli Bielikova? - zagadnęła. Niewiele było w metrze palaczy, którzy mogli mu dorównać uwielbieniem tytoniu. - Jeśli tak, to niepotrzebnie tutaj przyszedłeś. Nie ma go od pewnego czasu - dodała, wpatrując się w sylwetkę mężczyzny. Wreszcie definitywnie stwierdziła, że nigdy wcześniej się nie spotkali, więc lekko wzruszywszy ramionami, zdjęła dłonie z broni i ruchem podbródka wskazała miejsce obok siebie. Ot, idiotyczny odruch, zważywszy na panujące w tunelu ciemności. - Jeśli chcesz, możesz odpocząć tutaj albo przy ognisku. Jest tam paru chłopaków.

    [Nic się nie dzieje. :3]

    OdpowiedzUsuń